ازدواج عامل تثبیت عفت

اخلاق اسلامی بر مبنای فطرت به معنای گرایش های طبیعی انسان ایجاد شده است. عفت از واژه عف به معنای خودداری از ارتکاب به اعمال و اقوال ناشایسته و نامقبول است. حجاب نشانه عفت در پوشش و به معنای خودنگهداری از تبرج و تحریک دیگران است. قرآن زمانی حجاب ظاهر را ستایش می کند که در کنار تقوا یا خودنگهداری درونی همراه شده باشد (اعراف/۲۶). غیرت نماد عفت در روابط جنسی خانوادگی است. مرد غیور، علاقه های جنسی خود را در محدوده خانواده مدیریت می کند و اجازه ورود دیگران را نیز به این محدوده نمی دهد (حکمت ۳۰۵/نهج البلاغه).

ازدواج راهکار اساسی برقراری عفت جنسی در جامعه است. وجود موانع در جلوی ازدواج جوانان، می تواند به گسترش فساد در کشور منجر شود. دولت و ملت، صرفاً نمی تواند نقش ملامت کننده انحرافات جنسی را بازی کنند و باید با زمینه سازی و تسهیل گری امر ازدواج از توسعه انحرافات جنسی جلوگیری کنند (خطبه ۱۲۷/نهج البلاغه).

تدبیر اسلام؛ نه به رهاسازی و رهبانیت جنسی

افراط کلیسا در مواجهه با نیاز جنسی مانند دستور به تجرد ابدی و تحریم روابط جنسی، آنها را به چاه روابط آزاد جنسی، فروپاشی خانواده و آشفتگی روحی ونیستی اخلاق عاطفی انداخت.با تدارک مسکن ارزان، تامین اشتغال، تعلیم روابط زناشویی جهت زمینه سازی ازدواج، پاسخی عاقلانه و منطقی برای نیازهای جوانان آماده کنیم.

اسلام، نیاز جنسی را به رسمیت می شناسد، اما در کنار آن مسئولیت و تعهد عمل جنسی در چارچوب خانواده را اصل اساسی معرفی می کند. محرومیت و رهاسازی نیاز جنسی هر دولبه یک قیچی هستند که یکی منجر به عقده فکری و رفتاری و دیگری منتج به تقلیل شخصیت و هویت زن به برده جنسی می شود. اسلام با ایجاد محدودیت مانند عفت، حجاب و ازدواج دائم، روابط جنسی عمیق بر مدار عشق و محور اخلاق برقرار می کند.